Titanyumun yüksek performans özellikleri (hafiflik, yüksek dayanım, korozyon direnci) onu havacılık ve tıbbi implantlarda vazgeçilmez kılar, ancak fiyatı uzun süredir yüksek kalıyor. Bu olgu, cevherden ürüne tüm sürecin analizini gerektirir.

1. ‌Madencilik ve Cevher Zenginleştirme Maliyetleri‌
   Titanyum cevherleri (rutil, ilmenit) küresel olarak bol ancak dağınık. Çin, rezervlerde lider olmasına rağmen, 20+ eyalete yayılmış kaynaklar nedeniyle madencilik zor. Demir/niyobyumlu cevherlerden TiO₂ zenginleştirme karmaşık süreçlerle başlangıç maliyetini artırır.

2. ‌Ergitme Süreçlerinin Karmaşıklığı ve Enerji Tüketimi‌
   Konsantreden sünger titanyum üretimi, 1.600°C üzeri sıcaklıkta vakum/atıl gaz ortamında klorlama, saflaştırma ve indirgeme-damıtma gerektirir. Örneğin, TiCl₄'ün magnezyumla reaksiyonunda magnezyum elektrolizi toplam enerji maliyetinin %40'ını tüketir.

3. ‌Üretimde Teknolojik Engeller‌
   Titanyum işleme, yüksek ergime noktası ve reaktiviteyle mücadele gerektirir. Oksijensiz kaynak ve hassas kaplama için yatırımlar normal metallerden yüksektir. 3D baskı atığı azaltır ancak AR-GE maliyetleri ölçeklenmeyi sınırlar.

4. ‌Özel Talep ve Çevre Maliyetleri‌
   Havacılık sektörü küresel titanyumun %70'ini tüketir. Hipersonik uçak ve derin deniz araçlarının malzeme gereksinimleri fiyatları artırır. Çevre politikaları madencilik ve üretimde kirlilik kontrol maliyetlerini %15-20 artırdı.

‌Sonuç‌
Titanyumun pahalılığı "yüksek performans" ile "yüksek karmaşıklık" dengesidir. Dağınık kaynaklar, enerji yoğun süreçler ve kritik uygulamalar onu premium yapar. Yeşil teknolojiler maliyetleri düşürebilir ancak stratejik önemi değişmez.