Titaniums hoogwaardige eigenschappen (lichtgewicht, sterkte, corrosiebestendigheid) maken het cruciaal voor luchtvaart en medische implantaten, maar de prijs blijft hoog. Dit fenomeen vereist analyse van de volledige productieketen.

1. ‌Winnings- en ertsverwerkingskosten‌
   Titaniumertsen (bv. rutiel, ilmeniet) zijn globaal overvloedig maar verspreid. China, ondanks grootste reserves, verdeelt bronnen over 20+ provincies, wat winning bemoeilijkt. Complexe verrijking van TiO₂ uit ijzer/niobiumhoudend erts verhoogt initiële kosten.

2. ‌Complexiteit en energieverbruik bij smelten‌
   Omzetten van ertsconcentraat naar spons titanium vereist chlorering, zuivering en reductie-destillatie bij >1.600°C onder vacuüm/inert gas. Bijvoorbeeld, reactie van TiCl₄ met magnesium verbruikt >40% van totale smeltkosten via magnesiumelectrolyse.

3. ‌Technologische drempels in fabricage‌
   Bewerking van titanium vereist hoge smelttemperaturen en reactiviteit te overwinnen. Zuurstofvrij lassen en precisie-elektroplating vergen hogere investeringen dan bij standaardmetalen. 3D-printen vermindert afval, maar R&D-kosten beperken schaal.

4. ‌Gespecialiseerde vraag en milieukosten‌
   Luchtvaart verbruikt 70% van globaal titanium. Eisen voor hypersonische vliegtuigen en diepzee-onderzoekers drijven prijzen op. Milieubeleid verhoogde kosten voor vervuilingscontrole met 15-20%.

‌Conclusie‌
Titaniums hoge prijs weerspiegelt balans tussen "hoge prestaties" en "hoge complexiteit". Verspreide bronnen, energie-intensieve processen en kritieke toepassingen bepalen zijn premiumstatus. Groene technologieën kunnen kosten optimaliseren, maar strategisch belang blijft.